Netconf Protocol ، راه سنتی مدیریت و کانفیگ دستگاه های شبکه نظیر سوییچ و روتر، از طریق Command Line Interface(CLI) می باشد و برای مدیریت دستگاه های شبکه و تبادل اطلاعات بین دو دستگاه شبکه از SNMP به صورت گسترده استفاده می گردد.
گرچه CLI و SNMP به شدت استفاده می گردند ولی این دو محدودیت های دارند. CLI ها بسیار اختصاصی هستند و برای درک و تفسیر متن های آن نیاز به مداخله انسان می باشد. SNMP تمایزی بین Configuration Data و Operation Data قائل نمی شود.
حال راه حل چیست ؟
نوشتن تنظیمات به صورت اتومات بر روی دستگاه های شبکه می باشد. دستگاه های شبکه ای که Cisco IOS XE را ساپورت می کنند قابلیت اتوماتیک سازی کانفیگ ها را دارند.
Cisco IOS XE از Yet Another Next Generation (YANG) پشتیبانی می کند. YANG برای اتومات سازی شبکه همراه با Network Configuration Protocol (NETCONF) استفاده می شود.
NETCONF یک مکانیزم را فراهم می کند که کانفیگ های دستگاه های شبکه را نصب، تغییر و یا حذف می کند.
NETCONF از XML برای کانفیگ استفاده می کند. همچنین از یک مکانیزم Remote Procedure Call (RPC) برای تسهیل کردن ارتباط بین کلاینت و سرور استفاده می کند. کلاینت یک اسکریپت یا یک اپلیکیشن می باشد که می خواهیم یک کانفیگ خاص را روی سرور که معمولا روتر یا سوییچ اعمال کنیم. سرور از SSH برای انتقال اطلاعات بین دستگاه استفاده می¬کند که پورت پیشفرض آن ۸۳۰ می باشد.